ΕΛΛΑΔΑ - ΕΛΒΕΤΙΑ

19-4-10

Στις μέρες μας, μεμψιμοιρούμε για τη κατάντια της χώρας μας. Το κυριότερο, υπάρχει μια διάχυτη απαισιοδοξία για το μέλλον μας. Πως θα γίνουμε παραγωγικοί ; Πως θα έρθει η ανάπτυξη ; Μπορεί μια φτωχή χώρα ναι προκόψει ; Τι σημαίνει όμως «φτωχή» ; Τάχα αυτή που δεν έχει φυσικούς πόρους ; Είναι αυτό τόσο σημαντικό στην εποχή των υπηρεσιών ; Όπως συνήθως, βρίσκει κανείς εύστοχες απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα, μελετώντας την Ιστορία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «φτωχής» χώρας που πρόκοψε εντυπωσιακά, από το 2ο μισό του 19ου αιώνα ως τις μέρες μας, είναι η Ελβετία. Πράγματι, αυτή η χώρα είναι πάμπτωχη σε φυσικούς πόρους. Είναι μια «λιλιπούτια» χώρα, με έκταση μόλις 42.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (2 φορές όσο η Πελοπόννησος) και 8 εκατομμύρια κατοίκους. Το 25% της γης της είναι ορεινό και μη καλλιεργήσιμο (και μη κατοικήσιμο). Ο μόνος «φυσικός» πλούτος της είναι η ξυλεία και το νερό (υδατοπτώσεις). Και όμως, παρόλα αυτά τα «ενδογενή» ελαττώματα, η Ελβετία στις αρχές του 20ου αιώνα είχε ένα από τα ψηλότερα βιοτικά επίπεδα στην Ευρώπη. Πως το πέτυχε αυτό ; Μια ιστορική αναδρομή είναι ένα μάθημα πολιτικής για εμάς τους Έλληνες (πολιτικούς και πολίτες) αλλά και τους επιχειρηματίες, μιας και μας δείχνει πως μπορεί ένας μικρός να μεγαλουργεί αν είναι έξυπνος και φυσικά εργατικός. Δείτε Περισσότερα